What bothers me a lot is participation of Muslim people who feel that they are victim of racism in the modern world and express anger against discrimination or anger against people who tries to see terrorism in teaching of Islam. If these people think that they do not belong to the terrorist clan why, not a single time, information has not obtained from these people? Why they do not feel guilty when they observe suspicious activity around them and still they are not bothered to inform police or other agencies? How these terrorists get safe haven in Islamic community (they always stay in Mominpura or Bhindi bazaar in India). With so much planning, so many people involved, so many meetings, so much testing or collection of hazardous material nobody from the neighborhood is suspicious about intentions of these people. We always hear from the native people about a terrorist, " He was a lovely boy." "We never thought such a charming and nice boy could be involved in such kind of activities." Yeah right. Typical.
Folks, if you want to avoid scornful remarks you should make the world safe by performing your duties. Its sad that nobody but you have to do this duty but it is true that none other than your community is causing trouble in all over the world. Be it
Even though every Muslim is not a terrorist, its his responsibility now to be vigilant and report any suspicious activity in the neighborhood. Nobody but only a common Muslim is capable of solving this issue.
Social reaponsibilities of Muslim in the world of fear
Latest Mumbai bomb blast and foiled attempt of bomb blast in London has brought Islamic world in bad light again. It is good to see that leaders from Islamic world are coming together with the politicians to protect those who are innocent. It is good to see that Muslim leaders, after any terrorist attack, condemns the act and try to explain meaning of Islam and try to explain background of people involved in these plots.
Vi.Sa.Khandekaranchya kavita
New York Public Library madhun Vi. Sa. Kahndekaranchya kavitancha pustak anle. Sadhya surwaatach ahe pan surwaatichyahi kavita khupach chhaan ahet. Khup surekh upama waaparlya ahet.
Blog war marathi madhe lihita ale aste tar nakkich awadti kavita blogwar taakli asti. Blogwar devnagrit kase lihawe he konala tari wichaarle pahije.
खान्डेकरान्च्या कवीता-
"बाळाची शाळा"
खेळुनी पहाटे नख्शट्रे जी नीजली ।
क अजुनी नहि शाळा ट्यन्ची भरली ॥
बगेत् सदोदीत फुले खेळती सारी ।
कदी कट्कट् नाही शाळेची तया भारी ॥
हान्सर्या झर्याला नाचत् नाचत् जाता ।
'चल् शाळेला जा' कधी न सान्गे माता॥
स्वछन्द होउनी राघू रमतो रानी ।
का घोकावी मी पाढ्यन्ची रडगाणी॥
ही देवजीची बाळे उदळटी रन्ग।
मग खेळ सोडुनी शाळा मज का सान्ग?॥
"प्रेम जीवन"
घेवोनी नवजीवना रवी नीघे कर्तव्यसम्पदना।
प्रेमाचे बळ - एकटा परी नभी तीरावरी सन्चारे॥
गोलर्धा दुसर्या प्रकाशित करी, हो श्रान्त काया पुन्हा।
बाहुन्च्या म्रुदुपाशी पश्चीम धरी, चैतन्य अन्गी स्फुरे॥
"काव्य चन्द्र"
अर्पी कान्चनभुषणे नवनवी सन्ध्यामहाली रवी
नाही सागरीका भुलोनी पडली प्रेमा बळी पाशवी
चन्द्राची कोर ती उगवता आलीन्गना धावते
प्रेमा अन्तर अन्तराय् कुठले? अद्वैती ते नाचते
"काळरात्र"
कडकड कडकड वीज कडाडे, कळे ना कोठे पडे!
झोप परी डोळ्यान्वरली उडे
अम्बरी कोन्डल्या पन्जरी कुणी वाघीणी,
बाहेर येती त्या आता चवताळुनी!
उसळती बीळतुनी पीवळ्या वा सर्पणी
वार्यचे फुत्कार् भयन्कर! कोसळती की कडे!
बाप्डे मन खाली सापडे.
"समुद्र आणी नीर्झरणी"
रम्य रत्नकर् नाम जगी गाजे
सकल सरीतान्चा नाथ हा वीराजे
लाट साधी चुम्बीते गगनगाभा
कुठे तुलना लाभेल महाभागा?
नीत्य मेघान्ते अर्पीतो अहेर
जलद्रव्य भासतो कुबेर
कन्ठ पान्थाचा सुकुनी जरी गेला!
जलधी मौजेन पहातसे लीला
धार नाही जरी बोटभरी रुन्द
नसे भरती कधी, गती सदैव मन्द
कड्यावरुन् धडपडे पडे खाली
श्रान्त पान्था परी नीर्झरीणी वाली
Blog war marathi madhe lihita ale aste tar nakkich awadti kavita blogwar taakli asti. Blogwar devnagrit kase lihawe he konala tari wichaarle pahije.
खान्डेकरान्च्या कवीता-
"बाळाची शाळा"
खेळुनी पहाटे नख्शट्रे जी नीजली ।
क अजुनी नहि शाळा ट्यन्ची भरली ॥
बगेत् सदोदीत फुले खेळती सारी ।
कदी कट्कट् नाही शाळेची तया भारी ॥
हान्सर्या झर्याला नाचत् नाचत् जाता ।
'चल् शाळेला जा' कधी न सान्गे माता॥
स्वछन्द होउनी राघू रमतो रानी ।
का घोकावी मी पाढ्यन्ची रडगाणी॥
ही देवजीची बाळे उदळटी रन्ग।
मग खेळ सोडुनी शाळा मज का सान्ग?॥
"प्रेम जीवन"
घेवोनी नवजीवना रवी नीघे कर्तव्यसम्पदना।
प्रेमाचे बळ - एकटा परी नभी तीरावरी सन्चारे॥
गोलर्धा दुसर्या प्रकाशित करी, हो श्रान्त काया पुन्हा।
बाहुन्च्या म्रुदुपाशी पश्चीम धरी, चैतन्य अन्गी स्फुरे॥
"काव्य चन्द्र"
अर्पी कान्चनभुषणे नवनवी सन्ध्यामहाली रवी
नाही सागरीका भुलोनी पडली प्रेमा बळी पाशवी
चन्द्राची कोर ती उगवता आलीन्गना धावते
प्रेमा अन्तर अन्तराय् कुठले? अद्वैती ते नाचते
"काळरात्र"
कडकड कडकड वीज कडाडे, कळे ना कोठे पडे!
झोप परी डोळ्यान्वरली उडे
अम्बरी कोन्डल्या पन्जरी कुणी वाघीणी,
बाहेर येती त्या आता चवताळुनी!
उसळती बीळतुनी पीवळ्या वा सर्पणी
वार्यचे फुत्कार् भयन्कर! कोसळती की कडे!
बाप्डे मन खाली सापडे.
"समुद्र आणी नीर्झरणी"
रम्य रत्नकर् नाम जगी गाजे
सकल सरीतान्चा नाथ हा वीराजे
लाट साधी चुम्बीते गगनगाभा
कुठे तुलना लाभेल महाभागा?
नीत्य मेघान्ते अर्पीतो अहेर
जलद्रव्य भासतो कुबेर
कन्ठ पान्थाचा सुकुनी जरी गेला!
जलधी मौजेन पहातसे लीला
धार नाही जरी बोटभरी रुन्द
नसे भरती कधी, गती सदैव मन्द
कड्यावरुन् धडपडे पडे खाली
श्रान्त पान्था परी नीर्झरीणी वाली
Subscribe to:
Posts (Atom)