माझे 'गेलेले' दिवस

आमच्या कंप्यूटरनी मान टाकल्याने आजकाल माझे वेब वर येणे orkut, gmail, yahoo पुरातेच सीमित असते। त्यामुळे 'गोखले बाईंच्या सुरस कथा' राहुनच गेल्या :D ६व्या आठवड्यातच गोखले बाईंनी आमच्या हृदयाचा ठोका चुकवला। पहिलाच अनुभव असल्याने प्रत्येक छोट्या गोष्टी आम्ही डॉक्टर ला सांगायच्या ठरवल्या। माझा blood group -ve असल्याने त्यांनी आम्हाला काळजी घ्यायला सांगितली। ६व्या आठवड्यात आम्हाला काळजी वाटताच आम्ही त्यांच्याकडे गेलो असता त्यांनी आम्हाला सगळ्या आशा मावळल्या असण्याची शक्यता सांगितली। खर तर तशी शक्यता १०% आणि तसे नसण्याची शक्यता ९०% होती! हां आम्हाला बसलेला पहिला झटका! Ultrasound मधे सगळे ठीक असल्याचे कळले। त्या नंतरच्या tests मधे मला iron defeciency आहे हे लक्षात आले तर तिनी मला Alpha thalassemia असण्याची शक्यता सांगितली। त्यानंतर आम्हाला घबरावण्याचा तिनी चंगच बांधला। माझ्या नवर्याला जर Alpha थालास्सेमिया असेल तर पुढच्या आमच्या सगळ्या आकांक्षा धुळीस मिळतील असेही बी बोलल्या। Fortunately माझ्याकडे आधीच्या test चे result असल्याने टी शक्यता मीच खोडून लावली। पण मला iron च्या गोळ्या सुरु झाल्या आणि माझा सुखाचा जीव दुःखात पडला। गोळ्या suit न झाल्याने मला नसलेला उलट्यांचा त्रास सुरु झाला! ऑफिस मधे डोंगरा एवढे काम आणि अतिशय hostile टीम यामुळे माझा धीर सुटला। या परिस्थित माझा नवर्याचा मला खुप आधार मिळाला!

-क्रमश:

1 comment:

Urmil Amol said...

Gokhale bai faarach bhayankar distat aahe....m waiting to read the rest of the story of how u managed to get out of it smootly....majhi ani ek friend blog karte...u might like to read her blog....checkout http://sothisishowyoublog.blogspot.com/