माझे 'गेलेले' दिवस

गोखले बाईंच्या नादात मी एक लाख्शात घेतले पाहिजे की माझे सगलेच दिवस वाईट नव्हते। बाईनी जरी मला६ व्या आठवड्यात घाबरवले तरी माझ्या बाळाला पहिल्यांदा पहाण्याचे सुख अवर्णनीय होते। फारसे काही कळले नाही पण त्याच्या heart beats ऐकून मी खूपच excite झाले होते। शिवाय मला जो काहीएक महिना उलट्यांचा त्रास झाल त्यात माझ्या नवार्यानी केलेली मदत ही आयुष्यभर लक्षात ठेवण्याजोगी आहे। त्या काळात मला उलट्यान्मुले सारखेच बरे नाही असे वाटायचे। एक दिवस सगाल्याचा वीट येउन सकाळपसुनच मी रडायला सुरवात केली। तेव्हा त्यानी मला जे सांगितले त्या नंतर मी कधीही बरे वाटत नाही म्हणुन रडत बसले नाही। तो मला म्हणाला 'अग तू अशी रडलीस तर रडक्या जीवाला आकर्षीत करशील आणि दुखी जीव जन्माला येइल। हे दिवस थोडेच दिवस राहतील तेव्हा धीर धर।' आणि झालही तसाच। १५ दिवसांनी उलट्या थाम्ब्ल्या सुद्धा!
मधल्या काळात गोखले बाईंनी सुखानी बासु दिले अश्यातला भाग मुळीच नाही। मधेच त्यांना काय शंका आली तर त्यांनी मला oncologist कडे पाठवले! मीही जास्ती tension न घेण्याचे ठरवले। Tension घेउनही उपयोग काय होणार होता :)
January नंतर माझी तब्बेत एकदम झकासच झाली होती। माझ्या नवर्याचे भरपूर काम चालले होते आणि मीही झाल्या प्रकाराने दामले होते। तेव्हा आम्ही मस्त break घ्यायचे ठरवले।

क्रमश: